Ostatnio spotkałem się z kilkoma osobami starającymi się o pracę opiekunki do dzieci lub osoby chorej  oraz samymi opiekunkami, które pomimo usilnych starań otrzymały negatywna decyzje dotyczącą wizy pracowniczej lub pobytu stałego.

Kanada jest państwem, w którym od wielu lat brakuje opiekunów z zamieszkaniem (Live in Caregiver’s). W związku z tym dość dawno temu wprowadzono specjalny program, umożliwiający zatrudnienie na okres czasowy opiekunki lub opiekuna z zagranicy. Zgodnie z regułami programu, po przepracowaniu w trybie ciągłym 2 lat, opiekunka może starać się o pobyt stały w Kanadzie. Nie oznacza to jednak, jak ktoś poinstruował osoby z którymi rozmawiałem, że każdy może zostać opiekunem i że procedura załatwiania tego typu spraw trwa 14 dni.

Wymogi programu dla opiekunek/opiekunów nakładają na osobę zatrudniającą podpisanie kontraktu z opiekunka oraz ewaluowanie go w kanadyjskim Urzędzie Zatrudnienia. Po uzyskaniu pisemnej zgody z w/w urzędu, kandydat musi się udać do Ambasady Kanadyjskiej w państwie w którym mieszka, przedstawić tam ewaluowana ofertę pracy oraz inne dokumenty wymagane przez Ambasadę i po odbytej rozmowie z urzędnikiem Ambasady może otrzymać czasowe pozwolenie na prace. Pozwolenie takie można przedłużyć będąc już w Kanadzie i po dwóch latach pracy jest możliwość starania się o pobyt stały w Kanadzie.

Tak wygląda ogólny zarys programu. Niestety moich rozmówców nie poinformowano, że  starający się o prace w charakterze opiekunów z zamieszkaniem w Kanadzie również musi spełnić określone wymogi programu dla opiekunów. Podstawowym wymogiem jest udokumentowane 12 miesięczne doświadczenie w zawodzie opiekunki (w tym przynajmniej 6 miesięcy u jednego pracodawcy) lub udokumentowane ukończenie przynajmniej 6 miesięcznego kursu w tym zakresie oraz ukończenie szkoły średniej. No i oczywiście kandydatka/kandydat musi znać język angielski. O tym niestety moim rozmówcom nie powiedziano. Tego typu niedomówienia kończą się zazwyczaj odmowami wydania wiz pracowniczych w Ambasadzie, i jedyna rada jest wtedy nauczenie się języka angielskiego w stopniu umożliwiającym porozumiewanie sie oraz ukończenia 6 miesięcznego kursu dla opiekunek (uwaga: nie wszystkie szkoły w Polsce oferujące tego typu programy/kursy sa uznawane przez Kanadyjski Urząd Imigracyjny, lepiej wiec dla uniknięcia kosztów i rozczarowań wcześniej sprawdzić czy szkoła się kwalifikuje.

Zatrudnienie opiekunki z zamieszkaniem (Live in Caregiver), objęte jest normalna umowa o prace tzn. umowa, o której wspomniałem wcześniej, ewaluowana przez Urząd Zatrudnienia. Umowa ta określa warunki pracy oraz wynagrodzenie opiekunki. Po przyjeździe, zatrudniający ja pracodawca MUSI PLACIC Z TEGO TYTULU PODATKI.
Po rozmowie z paniami, które skarżyły się na odmowy w sprawach o pobyt stały, okazało się ze odmowy zostały spowodowane tym, ze pracodawca nie rozliczał się z podatków dotyczących swojego pracownika (opiekuna), w związku z tym Urząd Imigracyjny sprawę odrzucił. W innym przypadku okazało się, ze opiekunka miała „luki w zatrudnieniu”. Z dokumentów wynikało, bowiem, ze pracodawca zatrudniał ja przez 2 lata, ale nie w trybie ciągłym i w związku z tym sprawa o pobyt stały została odrzucona. Opisane powyżej przykłady to tylko niektóre formalności dotyczące programu dla opiekunów.
Są również inne, czasami zupełnie nie do przewidzenia. Dlatego dziwi mnie, ze jacyś pseudofachowcy wmawiają klientom, że załatwienie sprawy dla opiekunki może trwać 2 tygodnie i na przykład może nią zostać 16 letnia dziewczyna która  w ogóle nie mówi po angielsku, nie ma  odpowiedniego wykształcenia ani doświadczenia w opiece z zamieszkaniem. Czasami zdarza się również, ze sami zainteresowani niedokładnie czytają wymogi programu i stad zdarzają się odmowy. Dlatego też zachęcam wszystkich zainteresowanych programem dla opiekunów z zamieszkaniem (Live-in Caregiver) do szczegółowego przeczytania instrukcji dotyczących programu, które dostępne są w Internecie oraz do korzystania ze sprawdzonych pośredników, tzn. tych, którzy są w odpowiedni sposób zweryfikowani oraz są zrzeszeni w określonych organizacjach zawodowych. Organizacje takie jak np. Izby Consultingowe oraz Izby Prawnicze zrzeszające zawodowych Konsultantów lub Prawników wymagają od swoich członków określonych standardów dotyczących wykształcenia, stażu pracy oraz doświadczenia zawodowego. Nakładają one również na swoich członków obowiązek ciągłego doskonalenia zawodowego, gdyż przepisy prawne mogą ulec wielokrotnym zmianom nawet w bardzo krótkim okresie czasu. Korzystajcie wiec państwo ze sprawdzonych pośredników, a przede wszystkim, jeżeli macie jakiekolwiek wątpliwości ZADAWAJCIE  PYTANIA  SWOJEMU ROZMOWCY - na pewno się nie obrazi a tylko wyjaśni dręczące was wątpliwości.

Paweł Niżnik

 416-784-1104  | nnconsulting1@rogers.com